บทที่ 97 อัครชัยคือคนที่เลือกแล้ว 2

“ฉัน...ฉันคิดถึงเธอ” สิ้นเสียงนั้น หญิงสาวปล่อยร่างกายให้ทรุดกองลงที่พื้น ร้องไห้จนคนในสายพลอยจะขาดใจตามไปด้วย ไม่มีใครเอ่ยอะไรกันออกมาอีก รู้แต่เพียงว่า ความคิดถึงทำงานของมันอย่างเต็มที่ แม้จะไม่ได้เห็นหน้า แต่ทั้งคู่รู้ว่า น้ำตาพวกเขาไหลไม่ต่างจากเลือดไหลที่หัวใจที่ถูกกรีด

เสียงร้องไห้นั้...